Lieselotte Allmendinger

(Ben pöörl. *elsallayansmiley*)

¤ Adı ~ Lieselotte
¤ Soyadı ~ Allmendinger
¤ Yaşı ~ 11
¤ Kan Statüsü ~ Safkan
¤ Uyruğu ~ Alman

¤ Fiziksel Özellikleri ~





Doğuştan kızıl olan saçları ile biçim değiştirme yardımıyla oynamayı sever. Her renkte boyda ve stilde görebilirsiniz, ama hayır metamorfmagus değildir. İri ve mavi gözleri ile beyaz bir teni ve pürüzsüz bir cildi vardır. Oldukça uzun boyludur, geniş omuzludur. [Simone Simons]

¤ Kişisel Özellikleri ~
Hareketli, sevecen, içten, dışa dönük, atılgan, çocuksu... Onunla uzun süre küs kalamazsınız, mutlaka gönlünüzü almayı bilir. Kötü niyetli olduğu zamanlar çok azdır, sadece ona önyargı ile yaklaşanlar olumsuz hislere kapılırlar. Herkesle iyi olmaya çalışır, ama kimseye yalakalık yapmayı sevmez, sadece insanlara nasıl yaklaşacağını bilir. Tatlı dili ile yılanı deliğinden bile çıkarabilir. Dürüsttür, yalan söylemektense susmayı tercih eder. Dolambaçlı yollardan hoşlanmaz, entrikalar onu şok eder. Sevmediği insan sayısı bir elin beş parmağını geçmez. Fazla disiplinli değildir ama dersi işleyebilecek derecede otoriteye sahiptir. Genellikle derslerini olabildiğince eğlenceli bir hale getirmeye çalışır, yoksa kendisi bile katlanamayacaktır derslere. Küçüklüğünde öğrenmekte zorlanmasa da yabancı bir dili kullanmaya erindiği için İngilizce ile arası iyi değildir aslında, üzerine yapışıp kalan bariz bir Alman aksanı vardır ve bununla dalga geçilmesinden nefret eder. Bu yüzden taktığı birçok kişi olmuştur. Özgürlüğüne düşkündür, kimseye yaptığı şeyler için hesap vermekten hoşlanmaz ve hesap sordurtmaz da. Yerinde duramaz, aynı anda birkaç işle bile meşgul olabilir. Fazla cesurdur, bazen boyundan büyük işlere kalkışabilr. Normalde onu bir yere oturtmanız zor olsa da araştırmayı ve büyüleri sever, yeni şeyler keşfetmek için elinden geleni yapar.


¤ Ailesi / Geçmişi ~

Geçmişi: Almanya'da dağınık halde yaşayan az sayıdaki büyücü toplumunun bireylerindendir Allmendinger ailesi. Övündükleri nesiller boyu safkan süren bir soyları yoktur ancak son zamanlarda görülen kofti sayısında gözle görülebilecek derecede bir azalma vardır. Lieselotte bir büyücü giysi mağazasını işleten bir babaya ve kozmetik ürünleri tasarlayıp Avrupa'nın ünlü iksir mağazaları ile çalışan bir annenin tek çocuğudur. 7 yaşında annesinin devamlı bir işi kabul etmesiyle birlikte Hamburg'a geçen aile hala burada yaşamaktadır ancak baba emekli olmuş anne ise işlerini evden yürütmektedir.

¤ Örnek Rp ~

"Defol! Buradaki hoşgörüyü yeterince kullandın sen küçük sincap!"

Anabelle hiçbir zaman kendisine kardeş gibi yaklaşmamıştı ama annesinin aksine bu denli tahammülsüz olması Cordell'i üzüyordu. Bu eve gelmeyi, insanları düzenlerinden etmeyi hiç istememişti ki. Hem onların kardeşiydi yabancı bile değil, ama görünüşe bakılırsa Anabelle için bu bile suçtu. Ama bu sefer ileri gitmişti, annesinin yokluğundan ve büyükbabalarının hastalığından yararlanıp kendisini evden yollaması anlaşılır gibi değildi. Gidecek yeri bile yoktu. Bir süre bahçedeki banklardan birine oturup kendi kendisine düşüncelere daldı. Annesi hayatta olabilirdi, daha küçük ama güzel bir evleri olabilirdi. O zaman istediği tavşanı beslerdi Cordell bahçelerinde belki de. Bir hayatı olurdu. Bahçe kapısına sarılan sarmaşıklara dikti gözlerini, ama gördüğü şey çok daha güzel ama gerçek olamayacak kadar güzeldi. Yanağındaki temasla irkildi Cordell. Küçük bir oğlan çocuğunun elinin sıcak temasıydı, diğer üvey kardeşi Percival Cordell'in o ana kadar fark etmediği iki damla yaşı siliyordu yanağından. "Percival! Kahvaltını bitirmemişsin!" İçeriden gelen sesle üzgün bakışlarını kendisine diken oğlana gülümsedi beceriksizce, iyi olduğunu fısıldayıp ayağa kalktı ve eve doğru yürüyen oğlanın arkasından izledi bir süre.



Sadece aceleyle bir iki eşyasını tıkıştırdığı sırt çantası ve üzerine bol gelen uzun dantelli yakalı koyu yeşil elbisesiyle dikildi Cordell arkadaşının evinin önünde. Yüzü kızarmadan eve nasıl adımını atacağını bilmiyordu ama başka yapabileceği bir şey yoktu. Son zamanlarda o kadar burnundan gelmeye başlamıştı ki o geniş sabrının bile sonu gelmişti. Neyse ki Mathilda mektuplaşmalarının arasında ısrarla onu yatıya davet etmişti, aklına gelen tek çıkış yolu bu oldu Cordell'in. Daha önce reddettiği için pişman olsa da, aslında bu sefer de Anabelle'in onu yollamayacağını düşündü. Aslında ablasının iyi bir insan olduğunu düşünse de bazen yanlış şeyler yapabileceğine ihtimal verebiliyordu. Mesela kendisine çok katıydı, Percival'a da katıydı, ama ablalarıydı ve onların iyiliklerini istiyordu. Sadece Cordell'in annesi başka birisi farklı birisi olduğu için kadından bazı kötü huylar kaptığını ve bunları değiştirmeye çalıştığını söylüyordu kendisine. Cordell bir kez annesinin kötü huyları olmadığını söylemeye kalkmıştı, ama Anabelle'in kendisine yolladığı büyü canını yakınca bir daha söylemedi bunu. Nihayetinde ablasıydı, karşı gelmek olmazdı, annesini kendisi kadar tanımıyordu sadece olan buydu.

Cordell yeterince oyalandığını düşündüğü için eşikteki basamakları birer birer tırmanarak kapıyı çaldı. Çok değil, bir beş dakika sonra kapı açılmıştı ve uzun boylu bir kadın dikiliyordu karşısında. Yüzünün yandığını hissetmeye başladı Cordell, bir an utançla dolmuştu içi, bir sırt çantasıyla insanların kapısını çalıyordu. Bunu son yaptığından uzun süre geçmişti ve o gün bugündür farklı bir evde farklı insanlarla yaşıyordu. "Evet?" Başını cesaret edip kaldırdığında kadının şaşkın gözleriyle buluştu bakışları. "Merhaba efendim, ben Cordell, Mathilda'nın arkadaşıyım. Kendisi beni davet etmişti ama uygun değilseniz başka..." Kadının son sözlerini kaale alıp almadığından emin değildi Cordell çünkü sözünü keserek içeri girmesini söyleyen kadının kapıyı ardına kadar açıp kendisini buyur ettiğini fark etti. "Mathilda! Arkadaşın burada!"