Phaédra Meraud

Konu: Phaédra Meraud Paz Kas. 09, 2008 9:53 am

¤ Adı ~ Phaédra
¤ Soyadı ~ Meraud
¤ Yaşı ~ 11
¤ Kan Statüsü ~ Safkan
¤ Uyruğu ~ Fransız

¤ Fiziksel Özellikleri ~

Phaédra Meraud 024

Belirgin elmacık kemiklerine, yumuşak yüz hatlarına sahiptir. Dolgun, biçimli dudakları vardır. Gözleri koyu mavi rengindedir. Kızıl ile kahve tonlarında arasında, beline kadar uzanan dalgalı saçları uzun çehresi ile uyum içerisindedir. Yaşıtlarına göre biraz daha uzun boylu ve incedir. Düzgün fiziği ile göz doldurur. Sol omzunda büyük bir I harfi vardır. Okul kıyafetlerinden kurtulmayı becerdiği zamanlarda yırtık kazaklar, parkalar, botlar, converseler, yıpranmış kotlar, herhangi birşeyi tiye alan baskılı bluzler giymeyi sever. Yalnızca özel günlerde ne giydiğine dikkat eder.

¤ Kişisel Özellikleri ~

Phaédra Meraud. 5 Haziran günü dünyaya gelmiş. Günlerden Cuma'ymış ve hava baharın kırılganlığının izlerini halâ taşıyormuş. Çıkarılan yıldız haritalarına göre Terazi burcu. Annesinin burç kitaplarında yazana göre ; Güneş bu burca, gıpta edilecek derecede zekâ vermiştir.

Yaklaşık 10 yaşında gerçek yetenekleri açıklanan Edra çevresindeki çoğu çocuğa göre daha zeki olduğu gözle görülür bir gerçektir. Sebatsız, yerinde duramayan yapısıyla etrafını bıktırır çoğu zaman. Değişken yapısı hareketlerinin tahmin edilememesine yol açar. Karşısındakini ikna etmeyi iyi becerir, insanları formule etmeyi iyi bilir. Birden fazla işi aynı anda düzgün becerebilmek onun için olağan bir durumdur. Yaşam tarzı daima kişiliğini yansıtır. Cazibeli, liderlik yeteneğine sahip, en zor durumda bile gayret gösterebilen bir kızdır. Kendinden daha az ilginç olan insanlar onda alay konusuna dönüşmüştür. İnsanların isteklerini yerine getirmeyi sever ancak kişiliğinin çözümlenmesine asla izin vermez. Keskin zekâsına rağmen hayallerinden ve ideallerinden vazgeçmez, bu konuda saplantılıdır. Kendisine verilen öğüdü, doğru hükümleri kabul etmekte zorlanır. Hatasını kapatmada ustadır bu yüzden tartışma yaratmaz. Kötü anlarında işine girdiği depresif durum diğer duyguları kadar geçicidir. Gizemli, risk dolu yerler ilgisini çeker. Özgürlüğüne düşkündür, baskıdan hoşlanmaz. Bayağılık, gösterişten uzaklık ona göre değildir. Eğlence arsızı, komik bir kızdır. Bencildir, çıkarları için elinden geleni yapar. Herhangi özel bir yeteneği yoktur ve yahut henüz keşfedememiştir. Ukaladır, etrafındakilere yüksekten bakmak hoşuna gider. Kusursuzluğu sever. Kan ya da Muggle takıntısı yoktur, ucubelerle işi olmaz. Kendi halindelikten hoşlanır. Bazen kıskanç ve kuruntulu bir kız olur. Quidditch oynamaktan nefret eder.

Kappa adındaki baykuşu yakın arkadaşlarından biridir. Siyah tüylü bu baykuş daima kötü kokar ve daima hırçındır. Edra'nın Simon adındaki yaşlı kedisiyle hiç anlaşamaz. Baykuşhanede olmaktan memnun değildir ve Simon'un Axél'in yanında rahatta olmasını kıskanır (?) .

¤ Ailesi / Geçmişi ~ (İsteğe bağlı)

Henüz hazırlanmadı.

¤ Örnek Rp ~ Başka bir sitede yaptığım bir Rp.

Soluk pembe, kabarık, uzun kollu bir elbise… Ensede toplanmış altın sarısı saçlar ve boynuna dolanan inci kolye ile kulağında sallanan inci küpeler. Hogwarts’ın yeni cilalanmış ahşap zeminini yalayan eteklerini küçük elleriyle kavrayıp yukarı doğru kaldırmış, suratına zarif gülümsemesini yerleştiren kadın ağır adımlarla içeri girdi. Heyecanla Seçmen Şapka’ya ulaşmayı bekleyen çocukların bile ilgi odağı olmuştu. Gerçekten salondaki herkes bu kadının neden geciktiğini merak ediyordu. Her sene sürekli çatlayan sesiyle yeni gelenlere emirler yağdıran bu kadın, bu kez salona en son giriyor ve itişen minikleri umursamıyordu. Sıranın en başında duran çocuğun homurdanarak kendisini süzmesini ve acele etmesi için yalvarmasını umursamadı. Yıllardır düşlediği gün gelmişti ve her şey istediği gibi olmak zorundaydı. Gariptir ki birçok kişinin heyecan duyacağı bu an onun zihninde kesinlikle olacak bir plana dönüştüğünden içinde herhangi bir kıpırtı hissetmiyordu. Sonbaharın ilk günü, dışarıda yağan yağmura ve sert soğuğa rağmen Dietricha Schwanhild bu kapıdan dönemin yeni müdiresi olarak girecekti… Bu, bildiği bir şeydi.

Başını yavaşça yukarı doğru kaldırdı ve uçsuz bucaksız göğe bakınarak yürüdü. Yüzlerce yıldız parlıyor, ay tam tepesinde yuvarlanmış soluk tenine ışık veriyordu sanki. Kıvrılan dudaklarını zapt etmek için dişlerini kullandıysa da yüzüne yerleşmeye çalışan zafer ifadesine yenik düştü. Adımlarını büyük bir zevkle, yavaş yavaş atıyordu. Kulağını işgal eden keman sesleri, gece klasik müzik dinlemenin en iyi yanı buydu, salondaki uğultuyu duymasını engelliyor, sonsuz bir sessizlik sağlıyordu. Başını yavaşça Ravenclaw masasına çevirdi ve kaynayan dedikodu kazanının en canlı örneklerini büyük bir zevkle izledi.

‘Hangi sandalyenin boşta olduğuna bir bakın!’
‘Hayır, lütfen öyle olmasın…’
‘Başka bir açıklaması yok.’

Hiçbir cümleyi duymuyor, kulak ardı ediyordu. Ne kadar yakınsalar da yalnızca saatler kalmıştı. O geniş masanın ortasındaki sandalyeye kurulacak ve zevkini çıkaracaktı. Sonra yavaş yavaş kim olduğunu gösterecek, hak ettiği şeyi alacaktı. Şuan için itaat ettiği her şey o dakikadan sonra anlamsızlaşacak ve hatta itaat edilen olmaya başlayacaktı. Hayal dünyası… Gerçekten hayal dünyası geniş bir kadındı. Nereden geliyordu bu güven? Yıkılmaz, direten ve hep kazanmayı hedefleyen. Kâbusları yoktu sanki, her şey istediği gibi ilerliyordu. Üç Süpürge’de insanların kollarından, bacaklarından fışkıran ipleri şimdilerde etrafındaki miniklerin bedenlerinden sarkarken görebiliyordu ve hala makara elindeydi. Bir kaçı esiri olmuştu bile. Slytherin masasının yanından geçerken Wéndy Swanson’a göz kırptı. Kızın ağır başlı tavrı küçük sırlarını hala saklıyor olduğuna işaretti. Yakında sır olmaktan çıkacak gerçeği bu şapşal suratlı kız bile tam anlamıyla bilmiyordu oysa. Çocukluğundan beri başarabildiği en yararlı şey yalan söyleyebiliyor olmasıydı. Annesine söylediği o küçük yalanları doğrularıyla bilen insanları tüketmiş, yalnızca kendisi kalmıştı. Sırf bu yüzden kendinden başkasının hakikat dediği şeylere güvenmiyor, aynaya baktığında doğru olan tek şeyi gördüğünü hissediyordu. Bu arsız kadının güveninin geldiği nokta da buydu. Lutgard akademisinde aldığı eğitim içindeki kadını sivrileştirmiş, hissedilebilir duruma getirmişti. Gryffindor masasının yanından geçip giderken içinden milyonlarca kere teşekkür ediyordu. Margareta, yüzlerce kere minnet! Milyonlarca teşekkür.

Profesörler masasının arkasında süzülürken Satine’nin zafer dolu bakışlarına büyük bir istekle karşılık verdi. Mr. Clayton’a ait sandalyenin tam arkasında durdu ve her ucunu görebildiği büyük salonu süzdü. Şaşkın bakışlara, fısıldaşmalara ve yakının birinci sınıf öğrencilerine son kez iyi yüzünü gösteriyordu. İyi bakmalarını istiyordu, bir kez daha Dietricha’yı bu kadar sakin görebileceklerinden emin değildi. Sandalyeyi yavaşça çekip masa ile sandalye arasında boşluk kalmasını sağladı ve ince bedenini o araya doğru ilerletti. Yavaşça sandalyesine oturduğunda şaşkın tavırlar yerini endişeye bırakmışa benziyordu. Muhtemelen Malcolm’a ne olduğu bulmaya çalışıyorlardı. Zavallıcıklar… Gün gelecek kendilerine ne olduğunu bulmak için St. Mungo’nun en üst katındaki odalarda bulacaklar sefil bedenlerini. Hayır, Dietricha herhangi bir binayı ayırmaksızın hepsine aynı derecede nefret duyuyordu.

Seçman Şapka’yı taburenin üzerine yerleştiren Melody’i izledi. Şapka her seneki gibi yeni bestesini sunmaya hazırlanıyordu. Dietricha hakkında bir şey söylerse onu nasıl yok edeceğine dair planlar yürüttüyse de açıkça söylemedi şapka. Birlik olmalarını, güçlerini birleştirip her şeye göğüs germelerini kısaca güvenmelerini istiyordu. Başını iki yana doğru salladı ve sırtını koltuğa yasladı. Şarkı bittiğinde el çırptı ve salondaki coşkuyu bir an önce sonlandırabilmek için başlamalarını işaret etti. Melody şapkaya doğru korkak adımlar atan çocuğu öne doğru itekledi ve sezonun ilk öğrencisi görücüye çıkmış oldu. Sarı saçları omuzlarından örülmüş bir biçimde dökülürken, suratını kaplayan çiller onu itici yapıyordu. Şapkayı kafasına özenle geçirmeye çalışsa da küçük bedeninin büyük bir kısmını kaplayan şapka ile oluşturduğu görüntü kıkırdaşmalara sebep oldu. Şapka bir süre düşündü ve HufflePuff diye haykırdığında salonun bir yanı çığlıklara boğuldu. Alkışlar eşliğinde masasında yerini alan kızın suratının kızardığı belli oluyordu. Melanie Climton Gryffindor’a, Samuel Jackson Ravenclaw’a gitti. Ve büyük salonun kapılarına kadar süren sıra yavaş yavaş tükendi. Son çocuk dışarıdaki soğuk havadan payına düşeni almış, titriyordu. Şapka bir süre kararsız kaldıysa da en sonunda Slytherin’e gitmesine karar kıldı. Son çocuk da yerini aldığında Melody şapkayı alıp ortadan kayboldu. Acıkmaya başlayan yüzlerce çocuğu fazla bekletmek istemediğinden yavaşça ayağa kalktı Dietricha. Boğazını temizler gibi yaptı ve daha önce kafasında kurduğu tüm konuşmayı dillendirmek için araladı dudaklarını…

‘Eskiler ve yeniler… Eski öğrencilerimiz yeni döneme, yeni gelenler ise yeni döneme ve Hogwarts’a hoş geldiler. Öncelikle bazı konulara açıklık getirmeliyiz. Okul kadromuzda bazı yenilikler oldu. Saygıdeğer müdürümüz Malcolm Edmond Clayton bazı sağlık problemleri yüzünden aramızdan ayrıldı. O dönene kadar…’ bir süre duraksadı. O gün gelecek miydi? Yutkundu ve ‘Yeni müdireniz benim. Umarım güzel bir yıl geçiririz. Yeni gelenler okul hakkındaki bilgileri genel olarak sınıf başkanlarından alabilirler. Şimdi buyurun…’

Öğrencilerin önlerinde parıldayan altın tabaklar çeşit çeşit yemekle doldu. Dietricha yavaşça sandalyesine oturdu ve keyifle viskisini yudumladı. Konuşmasındaki samimiyetsizlik ve soğukluk kendisinin bile hissedebileceği cinstendi. Bir süre tereddüt eden öğrenciler zamanla eski heyecanlarına kavuştular ve salon canlandı. Herkes sohbet ediyor, gülüşüyor, yemek yiyordu. Dietricha Schwanhild ise yalnızca içkisini yudumluyor ve etrafına kaçamak bakışlar atıyordu. Hangisi bu yılın iyi geçeceğine emindi?

Konu: Geri: Phaédra Meraud Paz Kas. 09, 2008 9:57 am

Ravenclaw ~