Çatlak Kabile

Konu: Çatlak Kabile Paz Kas. 09, 2008 9:07 am

Kop kapının önünden içeriyi izledi kısa bir süre. Yol bomboş olsa da içeride insanlar vardı ve onlara bakmaktaydılar. Büyük ihtimalle onlar gibilerini daha önce hiç görmemiştiler ki gözlerini şu anda ayıramamaktaydılar küçük kalabalıktan. Derin bir nefes alarak arkasını döndü yavaşça. Grupta da onun gözlerinin üzerlerine çevrilmesi üzerine kıpırdanmalar başladı. Üzerine giydirdikleri bu siyah şeye bakıp durmaktaydılar. Kendileri giydirmişti bunu ama sanki hiç haberleri yokmuş gibi sürekli inceliyorlardı. Belinin yukarısını da kapamaktaydı bu şey ve adına cüppe demişlerdi. Bildiği kelimelerin sayısı bir ayda yirmiye katlanmış olabilirdi Kopshra’nın. Onun gibi enteresan giysi giymiş biri daha vardı kalabalıkta. Kabile reisleri onunla birlikte içeri gireceğini söylemiş ve o mavi renkli bacaklarını saran bir şeyle birlikte üstünü saran siyah bir şey giymişti. Onun giysilerini görünce oldukça gülmüştü Kop ama buna alışması gerektiğini öğrenmişti bu sabah. Buraya kadar gelirken gördüğü insanlar da tıpkı Kop gibi gülmüşlerdi kalabalığa. Buraya kadar birçok adamla ve kadınla tartışmışlardı ayrıca. Gülücüklerini bir yana bıraktırdıktan sonra göndermişleri onları da; ve şimdi gelmek için uzun süre uğraştıkları yerdeydiler. Yarı çıplak on adama ve onların yanındaki Kop ve kabile reisi Nalymbra’ya bakan gözlere aldırmadan birbirlerine belki de son kez bakmaktaydılar.

“Burası olduğuna emin misin Nal?” Kardeşinin sorusuna kafasını sallayarak cevap verdi Nalymbra ve başını yere eğdi. Bir süre herkes derin bir sessizliğe gömüldükten sonra konuştu yavaşça. “Artık siz gidebilirsiniz. Ben bir gecelik burada kalacağım ve Kop’u okuluna göndereceğim. Ardından size yetişirim. Şimdi vedalaşalım ve biz de içeri girelim.”

Karşıdaki kalabalık ona bakarken Kop hepsiyle teker teker vedalaştı. İlki eli de tutup göğüs hizasında çapraz bir pozisyona getirerek yapılan sarılma merasimini Nalymbra da tekrarladıktan sonra kalabalıktakiler bir bir arkasını dönerek oradan uzaklaşmaya başladılar. Ardından Nalymbra Kopshra’ya dönerek konuşmaya başladı.

“Ben gidip bir oda bulmaya çalışacağım. Bu arada sen de istediğini yapabilirsin. Ben odaya çıkıp hazırlarım ve seni öyle çağırırım. İçerde her şey doğalmış gibi davran. Tamam mı?”

Kop kafasını sallayarak cevap verdi. Ardından Nalymbra’nın ardından içeriye girdi. Onlara bakan kafalar hala üzerlerindeydi ama bu sefer sayıları biraz daha azdı. Nalymbra insanların yoğunlukta olduğu bir yere giderken Kopshra oradan uzak bir köşeye doğru ilerledi. Etrafındaki adını masa olarak hatırladığı üç dört şeyden boş olanına yerleşerek kafasını ona dikti. Kendini oldukça yabancı hissetmekteydi ve şimdiden kabilesini özlemeye başlamıştı. Elleri dizinin üzerindeyken masanın üzerine yaslandı Kop. Masanın üzerine çenesini koyarak Nalymbra’nın içine girdiği kalabalığı izlemeye başladı.

Konu: Geri: Çatlak Kabile Paz Kas. 09, 2008 9:33 am

Yeşilimsi göz bebeklerinde ki parıltı hafifçe sönerken, uzun zamandır yaptığı gibi bar kısmına doğru yönelmişti odasından çıkarak. Dayısının evini terk ettiği günden beri burada yaşıyordu Mich. Yalnızlık dışında, pek taktığı da yoktu fakat ona dayanılmaz gelen saatler içerisinde bar kısmına iniyor ve etrafı izleyerek geçiriyordu vaktini. Alışması gereken şeylerdi artık bunlar onun için, nasıl olsa Hogwarts açıldığında yalnız kalmayacak ve bir çok kişiyle vakit geçirebilecekti. Ellerini bol, kot pantolunun ceplerine sokarken, dışarıda bekleyen kalabalığı fark ederek irkildi. *Bu da neydi böyle?* Yarı çıplak ve fazlasıyla esmer bir topluluk ile yanlarında duran ve üzerlerine giydiği normal kıyafetlere tezatla diğerlerindenmiş gibi görünen iki kişi. Barda bulunan büyücü grubuyla beraber gürültülü bir kahkaha atarak arkalarda yer alan boş bir masaya doğru yöneldi. Bakışları hala vedalaşma merasimi gerçekleştiren - Mich onların buna benzer bir şey yaptıklarını tahmin ediyordu tabiki - adamlardaydı. Kendini sandalyelerden birine atarken, Çatlak Kazan'a doğru yönelmekte olan kendi yaşlarında ki çocuğu fark ederek doğrulttu bedenini. Yalnız kaldığını düşünürken karşısına çıkan böyle bir sürprizi tepemeyecek kadar çılgın biriydi Mich. Sonunda, uzunca bir süre şaşkın bakışlarla çevresini süzen ve çizgi romandan fırlamışçasına bir ustalıkla kızılderilileri andıran çocuğun masalardan birine kabaca oturmasını gözleyerek yerinden kalktı. Adımları kendinden emindi fakat tutamadığı bir heyecan vardı içinde. Ne ile karşılaşacağını bilmeyerekte olsa aldığı bu riske doğru yönelirken, ses tonunu olabildiğine normalleştirme çabaları içerisindeydi;

'Fırından çıkmış gibisin be çocuk?'

Suratının tam ortasına bir yumruk atacakmış misali ona dönen esmer çocuğa muzipçe gülümserken, izin almadan da olsa yanında ki sandalyeye bıraktı kendini; ne de olsa kendisi de pek kibar birine benzemiyordu. 'Ben Micheal.' Birkaç saniye duraksadıktan sonra devam etti kendini tutamayarak; 'Seninki? Oturan Boğa falan mı?' Şu anda bulunduğu ortamdan tek parça çıkabilirse şükretmeliydi Merlin'e. Bugün gerçekten canına susamış bir hali vardı çünkü..

Konu: Geri: Çatlak Kabile Ptsi Kas. 10, 2008 2:33 pm

Yanından gelen ani sesle kafasını Nalymbra’dan ayırarak oturduğu yerde doğruldu ve bakışlarını sesin geldiği yöne doğru çevirdi Kopshra. Önündeki çocuk ona bakmaktaydı. Gözlerinde Kopshra’nın anlayamadığı bir ışık taşımaktaydı. Gözündeki o ışık yüzüne de vursa da pis bir sırıtışı olduğunu düşündü Kop. Aralarındaki uzun süreli bakışmanın üzerine çocuk tekrardan konuşmaya başladı.

“Ben Michael. Seninki? Oturan Boğa falan mı?”

Kopshra elinin refleks olarak kalkıp hemen masanın üzerine kapanmasının ardından gözlerini masaya çevirdi bir an. Ardından tekrar o çocuğa dönerek bakmaya devam etti. Yemyeşil gözleriyle o çocuk da ona bakmaktaydı. Kop çocuğun neleri düşünerek bunu yapabildiğini anlayamıyordu. Eğer bunu kabileden biri yapıyor olsaydı şu anda Kop’un ellerinin altında eziliyor olurdu büyük ihtimalle ancak şu anda bunu yapamazdı. Ne de olsa söz vermişti. Çocuğun artık Kop’un cevabını vermesinin gerektiğini söyleyen gözlerinin içini bir kez yokladıktan sonra konuşmaya başladı.

“Benim adım Kopshra. Apaçık Mertanel’in oğlu, Tırtıl Kopshom’un torunuyum. Kopsh kabilesinin birincil varisi ve Karlabundihlexmer’in efendisiyim. Ben Kopshra Kopshom’um.”

Karşısındaki çocuğun boş bakışlarının bir anda parlamasıyla gelen kahkaha sesiyle birlikte Kopshra tekrardan elini masaya vurdu yavaşça. Ancak bu sefer öncekine kıyasla oldukça yavaş vurmuştu. Çocuk gülüşlünü sürdürürken Kopshra da ona katıldı ağar bir şekilde. Neye güldüğünü bilmiyordu ama etraftakilerin dikkatini çok çekmemek için çevreye az da olsa uyum sağlaması gerektiğini öğrenmişti bu hafta içinde. Herkesin üzerine atlayamayacağını ve her zaman dinlemesi gerektiğini de. Bu hafta başından beri öğrendiği şeyleri öğrenmeden buraya gelseydi neler olacağını düşünemiyordu bile Kop. En sonunda çocuğun gülüşü bitip yerini gülümsemeye bırakırken Kopshra da gülümsedi onunla beraber. Çocuğun bunu garipsemediği belli oluyordu. Bir süre daha böyle bakıştıktan sonra tekrardan konuştu Kopshra.

“Sen neden geldin peki?”

Konu: Geri: Çatlak Kabile Salı Kas. 11, 2008 11:54 am

Ree bir sağ elindeki torba yığınına, bir sol elindeki alışveriş listesine bakıyordu. Hala alması gereken bir şeyler daha olduğunu görünce içinden küçük bir küfür savurdu. Annesine "tek başına başarmayı" öğrenmesi gerektiğini söylemişti ve onun yardım teklifini reddetmişti. Şimdi buna pişmandı. Tek başına alışverşe çıkmış çok az kişi vardı. Kendisinden daha akıllı ve daha az kendini beğenmiş insanlar. Ayaklarını sürte sürte aktara doğru ilerledi. Dükkandan içeri girdiğinde karşılaştığı "tanımlanamaz" cisimler karşısında en berbatını sona bıraktığı farketti. Ve lanet olası hayva ve bitki leşlerinin kokularından kaçarcasına ağzından nefes alıp vermeye başladı. Tezgahta en az dükkanı kadar ürkütücü bir adam vardı. Dea uslu bir kız olmaya çalışarak listeyi uzattı adama. Adam ölü gözlerini kaldırıp Dea'ya baktı. Sonra listeye baktı ve sonra tekrar Dea'ya baktı. Zaten yorulmuş olan Dea neredeyse "Kalsın." deyip gidecekti. Ama tam o anda adam listeyi eline alıp ayağa kalktı. Ne mutlu ki bu kitap dükkanındaki kadın kadar yavaş ve boğucu değildi. On dakika sonra Dea'ya gerekli olan tüm malzemeler elindeydi. Parasını ödedi ve kaçarcasına dükkandan uzaklaştı. Sıcak bir duşa ve temiz bir uykuya ihtiyacı vardı. Çatlak Kazan'a ilerlerken aklındaki tek şey bir an önce odasına çıkmaktı. Fakat masaların bulunduğu tarafta kendi yaşlarında görünen iki oğlan -daha doğrusu bir oğlan ve erkek olduğunu düşündüğü garip bir yaratık- birbirlerine dik dik bakıyordu. Dea hafifçe gülümsedi ve hızlı ama yumuşak adımlarla oğlanlara doğru ilerledi. Konuştuklarını duyabilecek mesafeye geldiğinde, "garip yaratığın" sözlerini duydu.

“Benim adım Kopshra. Apaçık Mertanel’in oğlu, Tırtıl Kopshom’un torunuyum. Kopsh kabilesinin birincil varisi ve Karlabundihlexmer’in efendisiyim. Ben Kopshra Kopshom’um.”

Dea neredeyse bir kahkaha atacaktı. "Londra'da bir kızıldereli ha? Olacak iş değil!" diye geçirdi içinden. Kopshra denen oğlan oldukça sinirlenmişe benziyordu. Dea yanındaki oğlana acımadan edemedi. Büyük ihtimalle sadece onunla tanışmak istemişti. Fakat çoğu İngiliz gibi bir kabilenin varisiyle konuşulmayacak bir üslup kullanmış olmalıydı. Dea, kendini tutamadı ve oğlanın neden burada olduğunu soran Kızıldereliye cevap verdi.

"Bir tahmin yürütmek gerekirse, büyük ihtimalle seninkiler gibi nedenlerden dolayı burada. Hogwarts'ın açılmasını beklerken kalacak bir yere ihtiyacı var. Ve okula gitmeden önce birkaç kişiyle tanışma istiyor. Kendi yaşlarında seni gördü ve sana selam vermek istedi. Yani hemen hemen benimle aynı nedenlerden burda."

Suratına ukala bir gülümseme yerleştirdi ve onlara bir adım daha yaklaştık. Bir iki saniye sonra da gözünü kararttı ve bir sandalyeyi çekip oraya rahatça kuruldu. Ellerindeki poşetleri artık bırakabilirdi.

Konu: Geri: Çatlak Kabile Paz Kas. 23, 2008 10:41 am

Çocuğun ani bir hareketle masaya inen yumruğunu ürkek bakışlarla süzerken, onun suratında patladığı düşüncesini de uzaklaştırmaya çalışıyordu zihninden. Fazlasıyla sıkıcı geçen Çatlak Kazan günlerinin sona ereceği belirtisiydi belki de bunlar, kim bilir.. Ne olursa olsun, bugün haddinden fazla eğleneceği hissi vardı içinde ve geçen her saniye de bunun ayrı bir kanıtıydı Mich için.. Çehresine yaydığı gevşek gülümsemesi eşliğinde, kaba bir aksan ile konuşan kızılderili çocuğun söylediklerini dinlerken, kendini tutamayarak gürültülü bir kahkaha koparmıştı fakat Kopshra'nın tekrar masaya inen yumruğu kahkahasını eskisinden de kısa bir süre içinde kesmesinin baş sebeplerinden biri olmuştu bu sefer. Çareyi, az öncekinden çok daha aptal bir tebessümle susmakta bulurken, konuşan kendisi değildi artık.. “Sen neden geldin peki?”

'Ha, ben mi?'

Fazlasıyla şaşırmış olmanın verdiği anlık tepkisizliği yenemeden duyduğu bir başka ses, göz bebeklerinin her zamankinden de iri bir şekilde açılmasına sebep olmuştu. Sarışın ve fazlasıyla alımlı bir kız, şımarıkça verdiği cevaptan sonra hiçbir şey söylemeden oturmuştu yanlarına. Mich için bu haddinden güzel bir olay olsa da, bir dakika içinde yaşadığı ikinci tepkisizlikti ve aklını yitirmeden toparlaması gerekiyordu kendini. 'Hogwarts'a sizin gibi güzel bayanları alıyorlar mı peki? Hani, güvenlik açısından almamaları gerek de.' Sandalyesinde yayıldı hafifçe. Belli ki kızda dediklerinden hoşlanmıştı çünkü çehresinde beliren mimiklere bakıldığında kendinden bayağı hoşnut bir ifadesi olduğu anlaşılabiliyordu kolayca. Dişlerinin arasından Kopshra'a belli belirsiz fısıldarken, çocuğun gerçekte neler olup bittiğini anlayıp anlamadığını da merak ediyordu tabi; 'Pişt! İzle ve öğren..'

Konu: Geri: Çatlak Kabile Paz Kas. 23, 2008 12:44 pm

'Hogwarts'a sizin gibi güzel bayanları alıyorlar mı peki? Hani, güvenlik açısından almamaları gerek de.'

Dea uzun saçlarını arkasına attı. Oğlanın yeşilimsi gözlerini içine kısa bir bakış attı. "Fena oğlan da değil hani.." diye geçirdi içinden ister istemez. Fakat ulaşılmazı oynamak hoşuna gidiyordu. Yine de içindeki Hogwarts'ta görüşürüz inancını yitiremiyordu. İşin aslı oğlandan gerçekten çok hoşlanmıştı. Ama bunu belli edecek birine göre fazla ukala idi. Her zaman en iyisi olmalıydı. Dea oğlana somurttu ve Kızıldereliye dönüp gülümsedi. Oğlanın dişlerinin arasından şaşkın şaşakın bakan oğlana bir şey söylediğini görünce daha fazla dayanamadı. İçinde bu oğlanı küçük düşürmek için müthiş bir istek vardı.

"Üzgünüm, güzellik açısından değerlendiremeyeceğim ama benim kadar sinirli insanları gerçekten almamalılar. Mesela boş ve beklenti dolu iltifatlara gerçekten tahammül edemeyen insanları. Güvenlik açısından yani... Dea Reese Deep..."

Ateş saçan bakışları yerini muzip gülümsemesini tamamlayan bakışlara bıraktı ve bir an için kendi dengesizliğine hayret ederek oğlandan karşılık beklemeksizin elini sıktı. Hogwarts gerçekten eğlenceli olacaktı. Bugün buna adeta bir kanıttı. Bir Kızıldereli ve azılı bir çapkınla tanışmıştı. Tamam, çok tatlı bir azılı çapkın, belki de yalnızca çapkın, ya da sadece uyanık... "En iyisi azılı bir çapkın..." diye geçirdi Dea oğlanın çok çekici bakışlarına inat. Dea derin bir nefes aldı ve bacaklarına birer şaplak atıp bir zengin kalkışı yaptı. Kenarda duran torbalarını oğlanın 'sahte centilmenlik' hamlesini engelleyecek bir hızla yerden aldı ve başıyla beyleri selamladı.

"Tanıştığıma memnun oldum Kopshra ve sen her kimsen."

Oğlana kısa bir bakış attı ve dudaklarının kıvrılmasına engel olamadı. Saçlarını oğlanın suratına çarpmasını umarak geriye atarak arkasını döndü ve üst kata çıkan merdivenlere doğru ilerledi. Oğlanlardan birkaç metre uzaklaşmıştı ki arkasını döndü ve hala şaşkın şaşkın bakan oğlanan dudak hareketleriyle mırıldandı: "Dikkatli ol!" Üst kata çıkarken aklında yalnızca sıcak bir duş fikri vardı ve bir de alt kattaki fazla yakışıklı olan oğlan.