Herşey Değişebilir.

Neuarisa, büyücülük dünyası tarafından çok tartışılan bir kitap idi.Gelecek Postası tarafından oldukça eleştirilsede, Gelecek Postası ölüm-yiyenler tarafından çarpıtılıdığı için halk tarafından gayet rağbet gördü.Kitap bir ejderha'yı ve ona sahip olan bir tılsımcıyı anlatıyordu.Ancak ne yazık ki kitabın sonu, yazar hayatına devam edemediği için yarım kaldı.
Theodore Aglaya,elinde tuttuğu, kitabın son cümlesini iki kere tekrarladı.
"...ve ejderha ağladı..."
Kitabın kapağını hızla kapadı ve gözlüklerini çıkarıp cebine koydu.Ayağa kalktı ve bir pencereye doğru küçük adımlarla ilerledi.Pencere'nin çerçevesine kolunu dayadı ve Hogwarts gölüne baka-daldı.
Tam o sırada kulenin merdivenlerinden gelen ayak sesleri ilgisini o yöne çekmeye doğrulttu.

Okuldaki ilk gün. Bu müthiş şatonun her yerini gezmek istiyordu. Ortak salondan çıktıktan sonra tüm kuleleri gezmeye başladı. Öyle ki bir sürü kule vardı ama o ne yoruluyordu ne de durmak biliyordu. Merdivenleri teker teker çıktıktan sonra pencerenin orada bir öğrencinin olduğunu gördü. O da 1. sınıf gibiydi. Gözleri ile taradıktan sonra uzaktan cübbesinde bulunan ambleme dikti gözleri. Bir slytherin kulelerde ne yapıyordu. Derin bir nefes alarak son adımları da çıktı merdivenin ve çocukla arasına mesafe koyarak konuşmaya başladı.

Ben yılanların deliklerinden çıktıklarını az görmüşümdür ama şimdi bir tanesi kulelerde. Bu kadar yükseklerde ne yapıyor acaba ?

Theodore, manzaradan gözünü yukarı gelen çocuğa dikti.Onu baştan aşağı süzdükten sonra, "herhangi bir kitabı almak" ya da "bir şey unutmak" için bu kuleye çıktığını düşündü ve aldırış etmeden devam etti.Çocuğun Theodore'a yaklaştığını görünce tek kaşını kaldıran Theo, çocuk söyleyeceğini söyledikten sonra diğer kaşını da kaldırdı ve gözlerini kıstı.
"Hayret! Bir aslan miyav dedi!"
Sonra alaycı bir tavırla.
"Çok başımı ağrıtmasın yoksa yılan tarafından sokulabilir."
dedikten sonra tekrar manzara'ya döndü.
Theodore'un aslına hiç bir kötü düşüncesi yoktu ancak hemen kötü konuşan insanlardanda çok nefret ediyordu!

Çocuğun söyledikleri iyice sinirine gitmişti. Gözlerini suratına kenetleyerek kıstı ve konuşmaya başladı.

Bir yılanın aslanı yendiği pek görülmemiştir aksine bir aslanın pençesi yılanı birkaç parçaya ayırabilecek güçtedir. Kötülükten ne anlıyorsunuz bilmem.

dedi. Yüzünde beliren bir sırıtma ve çocuklara bakışı değişmişti. Bir sltyherin ile burda karşılaşmak aklına gelmezdi. Aslında önyargıya gerek yoktu belki çocuk iyiydi ama ilk önce bunu anlamalıydı.