Düşüncelerin Ötesinde

Konu: Düşüncelerin Ötesinde Çarş. Kas. 19, 2008 11:38 am

Ayakalarını sürüye sürüye yürüyen küçük bedeni.Derslere bile doğru düzgün girmeyip sadece boş boş kitap okumakla zamanını geçirmek yeterli olurdu.Şimdi babası Yutsuda ve annesi Izanami'ye içten içe küfürler yağdırıyordu.Dudaklaı olduğundan daha sıkı ama düşünceleri kızın bunalmış durumda.Eline aldığı başka bir kitap.Sıkıntıdan mıdır bilinmez sanki ter varlığı oymuş gibi sarılmış yeşil çimenlerin arasına yönelmişti.Ağaçların arasından geçip kendisine sessiz bir yer bakındı.Gözlükleri sessizce cebinden çıkartıp taktı.Birilerinin onu bu gözlüklerle görmesinden hiç hoşlanmayacağı kesindi.Birkaç dakika sonra göle yaklaştığını farketti.Garip bir koku.Yosun mu yoksa başka bir şey mi belli değil.Ama yine de çekiciliğinden öte itici bir şeyde değildi.Merakına yenik düşüp tam da gölün kenarına yaklaştı.Elini hafiften suya sokup soğukluğuna baktı. Kış yakın dedi yavaşça.Hatta heyeleyerek.Ayaklarını sokmadan yüzünü iyice göle aklaştırdı. Biraz erken sanki.Bu kadar çabuk soğuması çok garip. Yüzünü geri çekip gölün hemen yanındaki büyük ağaca yaklaştı.Sırtını ona verip sürünerek oturdu ve kaşlarını çatıp Kawaiiii (Muhteşem) Ellerini başının arkasına koyup rüzgarın saçlarını dalgalandırdığı anın tadını çıkarttı.Göz kapaklarını kapatıp ayaklarını bitiştirdi.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Çarş. Kas. 19, 2008 11:52 am

Biraz kendini bulmalıydı. Ne yapacağını bilmiyordu bunun için ama, Hogwarts zeminine kazıdığı acısını dışa vurmak, belki de unumak için getirmişti belli ki bedeni Yagami'yi buraya. Neler olduğunu, son 13 günden beri neler yaşadığını sadece kendi ve ailesinin son 3 ferdi biliyorken, kalbi sızlıyordu. Acı çekiyordu belki de. Daha küçük bedeni mantıktan, belki de umutsuzluktan uzakken, neydi unun ruhunu saran kasvet. En az alnına vuran güneş kadar parlak olmalıydı. Hayalleri bunu gerektiriyordu.

En iyi, başarılı ve en güçlü. Çocukluğunun yokluk dönemlerinde bile aklından çıkmayan bu istekler, yine zihninde yer etmişken, şimdi amacı daha farklıydı. Aileisnden kalan o kitabın ne olduğunu, neye yaradığını ve açanların neden esrarengiz bir şekilde öldüğünü keşfedecekti. Etrafında insanların olduğunu unutmuş bir şekilde adımlarını attı ıssız göl kenarına varlığını hissettirmek istercesine.

Esen hafif rüzgarın boynunu aşıp saçlarında canlanmasına aldırmadan, gelen serinlik hissi ve yosun kokusu ile ilerledi. Biraz oturması gerektiğine karar verip gördüğü ilk ağacın köklerine yerleşmek için kendini şartladı. İlerlediğinde, bir ağaç gördü. Ama kendinin olması gereken yerde, siyah saçlı, uzaktan Japon'mu yoksa Koreli'mi olduğuna karar veremediği, kırmızı-siyah cüppesinin içerisinde bir cadı gördü. Yaklaştıkça yüz hatları belirginleşti. Sevecen birine benziyordu. Yada en az Yagami kadar yaralı.

Aklındaki düşünceleri bir kenara atıp kıza yaklaştı. Göl kenarına gelirken kendine verdiği bir sözü yerine getirmeye çabalarcasına acısını unutmaş için attı son birkaç adımını. dudaklarını araladığında arasından dökülen kelimeler, belki yeni bir arkadaşlığa şahit olan ilk olgulardı.

-Güzel bir gün değil mi?

Dudaklarını tam birleştirirken esen rüzgar titremesine sebep oldu. Sanki düşüncelerini yalanlıyormuş gibi bir tavırla ayakta, olduğu yerden cadıya baktı ve tekrar aralandı dudakları.

-Aslına bakarsan normalden biraz daha soğuk.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Çarş. Kas. 19, 2008 11:58 am

Inari rüzgarın ve soğuğun tadını çıkartırken kulağına gelen ses ile irkildi.Hemen koltuğunun altındaki kitap yere düştü ve göz kapaklarını açtı Oh...Elini kaldırak Görülmedin. diye ekledi.Elinde olmadan üzerini düzeltip hafiften ayaklandı ve sonra tekrar oturdu. Ne yapıorum ben böyle?Shh...Kendine gel Inari.Sanki hayatında hiç insan mı görmedin?Aslında kısmen uzun süredir evet. Beyninde kendi kendiyle konuşurken başını sallayıp Tadaima.(Merhaba) Sonra başını sallyaıp bacaklarını kendine çekti ve esen rüzgarın inadına ters yöne baktı. Evet fazla soğuk garip.Aslında bu kadar çabuk soğuması fazla garip.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Çarş. Kas. 19, 2008 12:18 pm

-Ah. Kesinlikle Japon.

Düşünceleri biran kızın fiziğinde toplanmışken, hareketler ve konuşulanlar destekliyordu herşeyi. Biraz olsun soğuktan korunmak için cüppesine sarıldı tekrar. NE diyeblirdi ki şimdi? Zaten onca sorunu varken birileriyle tnaışmak hiç Yagami'ye göre değildi. Böyle kriz anlarında yapılan hareketler hiç unutulmazdı sonuçta. Yine gözlerini kısıp rahat olması gerektiğinin farkına vardı. Hele aklındaki çelişkileri boşa çıkartan cadının anlamsız hareketleri az çok yüznü almayı unuttuğu bir şekle sokmuştu.

-Sakin ol.

Evet evet gülümsüyordu. Gözleri, şimdi oturduğu yerden oldukça tatlı gözüken kıza kaydı. Ardından yerde duran kitaplara. Onları doğruca eğilip topladı. Küçüklükten beri hafif derecede olan simetri hastalığı yine tutmuş olacaktı ki, kızın yanına, ağacın köklerine otururken elinde tuttuğu kitapları büyükten küçüğe ve kalından inceye doğru düzeltmeye başladı.

Aslında yapacak pek birşeyi olmamasından kaynaklanıyyordu bu özen. Yoksa kimsenin kitabını alıp bu kadar özenli incelemezdi. Kuşkusuz son zamanlarda kendinde değildi ve zor günler yaşıyordu ki, bu sahiplenmeye, yeni birileri ile objektif görüşler oluşturmayı ferektiren bir dönemdi. En azından kendince oluşturduğu ufukta, başka bir çıkış göremiyordu Yagami...

Biraz zaman geçtikten sonra kitaplarını kıza uzattı. Ağaçtan düşen birkaç yaprağı eli ile yakalayıp kendince oynarken konuşmaya çabalıyordu. Haklıydı aslında cadı. Mevsimler de herşey gibi alt üst oluyordu belkide. Dünyanın ona hiç acımadan oynadığı oyunlardan biri olarak adlandırsa dabunu, oldukça saçma düşünüyordu. Belkide bu hayalperestlik, yaşadıklarından yada yaşının henüz ufak olmasından kaynaklanıyordu. Bu bilinmezden kendini soyutlarayarak çabaladı en azından konuşmak için. Ancak aklındakileri kelimelere dökmek için zorlanırken, şimdi kendiliğinden açılmıştı dudakları ve anlatıyordu hislerini karşısında ona bakan bir çift göze.

-Aslında büyültecek birşey değil. Sadece bu kış biraz erken geliyor gibi.

Biraz iyimser olmaya çalışarak, kaybettiği annesinden duyduğu bir Muggle masalını anımsadı. Polyanna. Anlatılan hikayede Polyanna isminde bir kız vardı. Başına ne gelirse gelsin, herşeyi iyi yanından algılıyor ve öyle görmek istiyordu hayatı. Annesinin söz ettiğine göre, herkes az çok Polyanna'ya benziyordu hayatta. Bazıları ise kendi felsefelerini Muggle'ların Polyanna'cılık dediği bir sisteme oturmuştu.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Çarş. Kas. 19, 2008 12:32 pm

Kitapları eline alıp Arigato diyerek başını yere eğdi ve selam verdi.Ne de olsa ona böyle öğretilmişti.Kibarlığından hiç ödün vermezdi.İstemsiz bir şekilde çocuğu süzdü.Kabalığını bir kenara bırakıp zarafetini ortaya çıkaran sözler söylemek hoşuna giderdi.Birilerine iltifat etmek ve o iltifatın karşılığını almak.
Kabalığımı bağışla.Adım Inari.Ianri Umi.Memnun oldum. diyerek sıralanan kitaplara baktı.Kesinlikle muhteşem görünüyorlardı.İşte bununla karşısındaki bu çocuk kesinlikle artı puan almıştı.Hogwarts'ta kendini züppe sanıp hiçbir şeye önem vermeyen tiplemeler var diye düşünürdü.Bu görünüş onu haksız çıkarttı ve uzun zamandır yüzüne yerleştirmediği o gülümsemeyi takındı.Hem de uzun süredir ilk gülümsediği kişi denilebilirdi.Görünüş her şeyden önce gelir mantığı ne kadar yanlış olsa da Umi bunu savunmaktan hiç vazgeçmeyecek bir kızdı.
Aslında okuduklarıma daha doğrusu öğrendiklerime bakılacak olursa bu kadar hızlı gelmedi...Hiç hoşuma gitmedi. kafasının üstüne düşen ağır bir şey. Ttıtıtı...Are?(Ne?) yukarıya baktığında tabi ki ceviz ağacı olduğunu anlamayacak kadar kör olan kız yerdeki cevizi alıp göle fırlattı.Başını okşayıp Daha olgunlaşmadan dökülmeye başladılar bile.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Çarş. Kas. 19, 2008 12:53 pm

Teşekkürüne ve nazik selamlamasına karşılık tepki vermeden sadece başını sallamakla yetindi. Teşekküre değer birşey yaptığını sanmıyordu ama cadının gülümsemesinden bu konuşmanın iyi bir sonuçla noktalanacağını çıkartarak seviniyordu içten içe. Son zamanlarda en iyi yaptığı şey derdini anlatmakken, bugün bu konuları açmayı bile düşünmüyordu. Biraz olaylardan uzaklaşıp, olması gerektiği gibi davranmalıydı. Omuzuna bindirilen ve bütün sırtında acıyla yaralar oluşturan yaşadıkları, şimdi uzaklardaydı bir şekilde.

Gülüyordu. İstemsizdi ama kendine hakim olamadan bir gülme hissi kaplamıştı büyücüyü. Yagami, elinde duran yaprağı, kendince katlıyor ve kırılmasından sonra çıkan seslerle ilgileniyordu ki, kız kendini tanıtmaya koyuldu. Ah... Nasıl da unutmuştu. Ailesi içerisinde büyük saygısızlık olarak görülen bir davranış sergilemişti. Kendini tanıtmadan birileri ile konuşması kadar saçma ve kaba bir durum yoktu onlara göre.

-Kabalığımı bağışla Umi. Ben de, Yagami Phineas. Memnun oldum.

Gülümsemesi yerine şimdi yüzüne söylenenlerle beraber ciddi bir ifade oturmuştu. Ne olduğunu anlayamamıştı ama Umi, bu mevsim değişikliği konusuna çok takılmıştı. Kendisi de aslında bu konuyla ilgileniyordu büyücünün, ama yaşadığı adrenalin bunu unutmasını sağlamıştı bir anlık. Bu sırada cadının başına düşen bir ceviz, Yagami'nin sırtını verdiği ağacın türü hakkındaki düşüncelerini doğrularken, aynı zamanda Umi'nin sözlerini de doğruluyordu.

-Sence ne tür bir denge kaybı buna sebep olabilir? İşin içine efsun karıştığını sanmıyorum. Doğal bir bozulmadan kaynaklanmalı.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Çarş. Kas. 19, 2008 1:29 pm

Kibarca başını eğip yerdeki diğer cevizi aldı.Kitapları kenara bırakıp gözlüklerini burnunun ucuna yaklaştıdı ve yeşilliğe baktı. Aptal bir neden de olabilir ama tartışmaya değmeyecek kadar da zamanım değerli. diyerek omzunun sol hizasından cevizi fırlattı.Gözlükleri çıkartıp cebine yerleştirdi ve Gryffindor armasını okşadıktan sonra cübbeyi çıkartıp katladı ve kitaların üzerine yerleştirdi Yagami? Nerelisin? diye ekledi aniden.Sanki doğduğu yer bu kadar önemliymiş gibi.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Çarş. Kas. 19, 2008 1:41 pm

Anlamıyordu. Biraz garip bir kıza benzese de, sevmişti onu Yagami. Gözlüğünü çıkartınca daha bir farklı görünse de ilgisini çeken sadece bu değildi. Ağaçtan sanki orada istenmiyorlarmış gibi sıra sıra ceviz düşüyordu. Biraz daha kötüleşmeye başlayan hava, şimdi rahatsız edici durumdayken bir ses yükseldi. Umi, aniden konu değiştirerek Yagami'nin nereli olduğunu sormuştu. büyücü gülümsedi. Yanıt vermek için çabalarken bir anlık irkilme ile daha bir sokuldu cüppesine. Dudaklarını soğuktan çatlamaması için ıslatıp tekrar araladığında elinde tuttuğu bir cevizi göle, biraz önce Umi'nin fırlattığından daha uzağa fırlattı. Ancak içinin çürük, yada boş olması, farklı bir çelişki ile cevizi su yüzeyinde tutuyordu.

-Fransalıyım. Peki ya sen Umi? Nerelisin?

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Çarş. Kas. 19, 2008 1:48 pm

Kızın çekik gözlerindeki yeşil parıldadıkça gölün mavisi yüzüne yansıyor ama yeşilin büyüsünü kaybetmesini de engelliyordu.En güzeli konuyu değiştirmekti ki bunu başaran Umi Japonya diye ekledi ve yerdeki bir çakıl taşını alıp göle fırlattı.İki kere seken çakıl taşı az önce Yagami'nin attığı cevize çarparak çarpalanmasına neden oldu.İki parçaya ayrılan cevizin kabuğunun teki gölün dibini boylarken diğeri gölün üstünde yüzmeye devam ediyordu.Gölün böyle tatlı bir ihtişamı varken nedenese böylesine tatlı olan bir şeyi nefrete dönüştirecek kadar koyu renge bulayan ne olabailirdi bilmiyordu.Gelecekteki o tatlı yüzünü düşündü.Annesinin güzel yüzünü.Ona itibaren ailesinin tek ve en önemli varlığı diye söylenirdi hep.Kendini bilmiş gibi davranır ve tek olmaktan yalnızlıktan nefret eden küçük kız 11 yaşının verdiği cahillik yüzünden böyleydi.Yalnızlığın en iyisi olduğunu sanıp aslında gücü de beraberinde getirdiğini.Ayaklanıp üstünü düzeltti.Kollarını gererek bacaklarını esnetti ve ayaklarına yetiştirdiği parmak uçlarına bakıp Bana kızma ama buradan hiç hoşlanmadım.Hr şey çok farklı.Büyüler ve büyüler.Evet güç önemli ama...Burası...İngiltere...Kendini bilmiş insanlarla dolu.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Çarş. Kas. 19, 2008 2:06 pm

Haklı olabilirdi. Söyleyecek ne vardı ki şimdi... Aslında bütün gerçekler farklıyken, Japonya'da yaşayan bir cadının bunları bilmesini beklemiyordu. Genellikle nadir de olsa, ailesinin varlık zamanlarından bu hale nasıl düştüğünü herkes bilirdi. Umi,ye bir kez daha baktı. Japonya'lı olduğunu söyleyerek düşüncelerini boşa çıkartmayan kız, rüzgarda uçuşan saçlarına aldırmadan, yerde bulduğu bir taşı gölde sektirmeye başlamıştı. Bu konuda oldukça başarılı olacaktı ki, biraz önce göl yüzeyinde yüzen ceviyi yarıda bölmüştü. Küçük parça göl üzerinde kalırken, kabuğun içindeki bir bölümü ufalanmış ceviz şimdi göle yayılıyordu. Gözlerini bu manzaradan uzaklaştırmak istersesine ağaca baktı. Yeni, diri ve canlı yapraklar hala dökülmeye devam ediyordu. Parmakları arasında onları toplayan Yagami, kırıldıklarında çıkarttığı sesi çok sevmiş görünüyordu. Şaşkınlıkla Umi'nin cevizi nasıl kırdığı hakkında aklında beliren sorularla uğraşmayı kesince, yaptığı şey yapraklarla ilgilenmek olmuştu zaten. Bir süre geçtikten sonra cadının konuşması gelmişti kulağına. Algıladığı cümleler aslında Yagami'nin pek bilmediği konulardan ibaretti.

-Aslına bakarsan senin kadar yabancıyım İngiltere'ye. Sanırım kuzenlerimden sonra, şu şatoda tandığım tek insan sensin. Diğerlerini bilmem ama seni tanıdığma pişman değilim Umi.

Gülümsemesini tekrar suratına yayan bu sözlerin ardından başını tekrar göle çevirmiş nelerin olduğunu izliyordu. Gölde yüzen ördekler, hiçbirşey olmamış gibi ceviz tanelerinin ve kalan küçük kabuğun üzerinden ayaklarını çırparak geçtiklerinde, herşey dibe batmış, pürüzsüz göl sadece rüzgar ve ördeklerin yüzmeleri ile hareketlenir olmuştu.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Çarş. Kas. 19, 2008 2:17 pm

Katılıyorum. diye ekledi Umi.Saçlarını kulaklarının arkasına sıkıştırıp ağaca doğru baktı.Eliyle kavuğunu okşayıp Biliyor musun Yagami...Daha doğrusu bilirmisin bilmiyorum?Sakuraları...O kadar güzel olurlar ki bu mevsimde. Derin bir nefes alıp Tüm kousu şehre yayılır.Evimizin içine kadar giren o kokuya bayılırdım.Bir gün seni oraya götürmeliyim.Japonya muhteşem bir yerdir. Yüzündeki ciddiyeti bozmadan konuşmaya devam etti.Bu kadar çok konuştuğunu hiç bilmezdi.Kendiliğinden dökülen her kelime bedenine zehir gibi yayılıyordu.Zaman kaybettiğini düşünse de tanımadığı yüzü tanıma isteği kızı konuşmaya zorlıyordu Fransa zor bir yer olmalı.Soğuk diye duydum. diye ekledi. Derslere katılmak bile istemiyorum.İnsanların farklı bakışlara mağruz kalması kadar sıkıcı bir şey yok. Özellikle yalnız olduğundan ucube gibi görünürsün.N e de olsa farklılık bunu gerektirir.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Perş. Kas. 20, 2008 10:14 am

Gülümsedi. Hala cadının gözlerine bakarken, nedense kendini durağan mimiklerine kaptırdığını fark etti. Gözleri biraz sonra göle doğru bakarken umi'ni ndediklerini onaylayarak başını sallıyordu.

-Sakura? Daha önce duymadım. Ama küçükken Japon'ya ya birkez yolumun düştüğünü hatırlıyorum. Ancak hiçbir anı belleğimde yok ne yazık ki. Eğer beraer böyle bir geziye çıkarsak bundan zevk alırım.

Biraz bekledi. Sadece konuşulanları dinliyordu. Gözleini kısıp öylesine etrafına baktığında şimdi, göl kenarında yalnız olmadıklarını, başkalarının da, esen bu soğuk rüzgar ile kendilerini toparlamaya çalıştıklarını gördü. Ağaçtan birkaç ceviz daha, Yagami'nin ayak hizasına düştüğünde, gözleri onlar üzerinde toplandı ve konuşmaya devam etti.

-Evet. Oldukça soğuk biryerdir. O yüzden İngiltere'nin kışının beni etkilemeyeceğini düşünüyordum ki, burada da hatrı sayılır bir kış geçireceğimizi anladım.

Konuşulan ve tüketilen birkaç konunun ardından şimdi konu derslere gelmişti. Öyle isteksiz ve kendinden gemişti ki, bunlara karşı. Sadece yapmak istediği bütün yaşamını yatağında, olanları unutup uyumakla geçirmeye odaklamaktı. bunun imkansız olacağını bildiğinden yenilmiş bir yüz ifadesi ile Umi'nin sözlerine cevap vermeye çabaladı.

-Aslında büyük hayallerle gelmiştim Hogwarts'a. Dönemimin birincisi olmak gibi bir hayalim vardı ancak dersler kesinlikle insanı caydırıyor. Dinlemek için özen bile göstermiyorum. Tıpkı senin gibi değil mi?

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Perş. Kas. 20, 2008 1:07 pm

Ciddiyetini bozmadan başıyla onay verdi.Mimikleriyle konuşmaları yerine anlaşılması hoşuna giderdi.Elinden geldiğince az kelime sarfetmeye çalışsa bile nedense bir türlü konuşmaya başladığı zaman susmayı da bilmezdi.En mantıklısı düşünmek ve sadece başıyla onay vermek diye düşünürdü.Hogwarts içerisinde kelimelei Japonca değil de İngilizce olarak sarfettiği ilk kişi Yagami'ydi şu anda. Ayağına gelen cevizlerden birini alıp yukarı kaldırdı.Neredeyse batmak üzere olan güneşe yaklaştırıp onun hizasına getirdi Hayaller ulaşılabilecek şeyler olsaydı eminim ki onlara haya diyemezdik. Çocuğun sağ bileğini kavradı ve elini parmaklarıyla nazikçe açtı.Cevizi tam avucunun içine koydu Ama senin gibi birini vazgeçmek hiç yakışmadı.Beni örnek alacaksan o zaman gidecek yolun çok demektir.Ben geride kalıp arkadan seni izlemeyi planlıyordum.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Cuma Kas. 21, 2008 9:20 am

Cadının avucunun içine yerleştirdiği cevize bakıp gülümsedi. Aslında neden bilmiyordu ama tüm hayaller gerçekleşebilirdi Yagami'ye göre. Sonuçta bu insanın tercihi ile alakalıydı. Gözlerini elindeki ceviz üzerinde kısıp incelemeye başladı. Değişik bir kahverengiye bürünmüş ceviz, artan rüzgar ile ağaçtan süzülürken, Yagami'nin üzümesine sebep olmuştu. Biraz olsun farklı şeylerle ilgilenmek adına, Umi'nin sözlerine karşılık verirken cevizi kırmaya çalışıyordu.

-Aslına bakarsan hayaller, onlar gerçek olabilecek kadar güzeller. Emin ol ki, benim düşüncelerim de ne kadar sıkıcı yollardan geçsem de, birgün gerçekleşecek.

Dudaklarından dökülenler aynı zamanda kalbinin de hissettikleriydi. Büyücü için bu önemliydi. Aslına bakılırsa şimdi fark etmişti, göle doluşanların kahvaltıdan çıkıp geldiklerini. Kahvaltı bittiğine göre derslere girmek için az bir zaman kalmış olmalıydı.

-Baksana herkes bahçeye çıkmış. Bizim de ilk ders Quidditch. Sanırım Ortak Salonlardan süpürgelerimizi almamız gerekecek. Hufflepuff Salonu'na ulaşmak için o yer değiştiren ahmak merdivenleri geçmen gerekiyor ve sırf bu yüzden derseyetişemeye bilirim. Hemen gitmem gerekiyor. Tanıştığıma tekrar memnun oldum Umi. Bu tatlı sohbeti tekrarlayalım lütfen.

Dudakları son kez kapandığında, kas gücü ile ceviyi bölmenin imknasız olacağını anlamıştı. Ama asasını çıkartıp bir kez olsun dokunduğunda, pürüzsüz bir şekilde ceviz ikiye ayrıldı. Bir yarısını yeni arkadaşına verip, diğer yarısını kendi aldı. Ardından aceleyle kendini koomik duruma düşürecek bir dizi hareketin ardından koşar adımları, ortak salonun yolunda kayboldu.

Konu: Geri: Düşüncelerin Ötesinde Cuma Kas. 21, 2008 11:14 am

Görmediğin şeyler asla inanma ben bunu öğrendim annemden.Henüz kanıtlamış değilim ama her neyse.Hayallaer hayal olarak kalmak için var.Bu yüzden hayallerin gerçeklşeceğine inanmam ben.
d,yerek ellerini umarsızca salladı.Yere eğilip bıraktığı kitaplarını kucakladı.Dizinden destek alarak iyice kavramasına yarayan kuredelyi sıkıca bağladı.
Zaman kaydı. diye ekledikten sonra elini Yagami'nin arkasından kaldırdı.
Jaa..(Güle güle,Görüşürüz)
Göle doğru döndü.Derse gitmek istemese de ailesine verdiği sözünü tutacaktı.Göz kapaklarını kapatıp sevimlice gökyüzüne çevirdiği yüzünü rüzgara çevirdi.
Tadaima(Eve döndüm)... Yüzündeki o şapşal ifadeyi silip göl kenarından yavaş adımlarla bahçeye yöneldi.