Başlangıçlar

Konu: Başlangıçlar C.tesi Kas. 15, 2008 8:08 am

-Hayır, onu istiyorum.
-Bunu mu!
-Tanrım.. Evet anne! Sen kullanmayacaksın, ben kullanacağım!
-Anne şununla uğraşma da al istediğini. Vıyaklamasını dinleyemeyeceğim!

Yeşil gözlerini ona sırıtan ikizine dikti. Bazen nasıl da sinir oluyordu. Diagon Yolu'n da McDown ailesinin üç ferdi ve Revenge ailesinin iki ferdi okul alışverişi yapıyordu. Anneler ısrarla kendi beğendiklerini almaya çalışıyor, küçük kızlar karşı koyuyor, aralarında ki tek erkek olan, Lorraine adlı kızın ikizi Tom ise gözlerini devirip bıkkınlıkla etrafına bakınıyordu. Arada bir lafa dalıyor, ikizini ve diğer kızı sinir ediyor, bazen annelerin taktirini alıyor, bazense onları da sinir ediyordu.

-Eh Lorraine.. Ne aldırdın bana!
-Elizabéth, tatlım. Baksana Lorraine bağendi. Boşver.
-Haklısın.

Lorraine minnetle en yakın arkadaşının -Elle'nin- annesine baktı. Adı Debbie olan, beline gelen uzun sarı saçlı, iri mavi gözlü bu güzel bayan, Lorraine'nin ona minnetle baktığının farkında değildi. Uzun parmaklı elini kızının omuzuna koymuştu. Lorraine, Elle ile gözgöze gelince ona sırıtarak göz kırptı. Karşılığını alınca, annesinin ikizine yaptığı baskıyı izlemeye koyuldu. Lorraine'nin aksine kahverengi saçları ve koyu kahve gözleri olan çocuk, yaşına göre yakışıklı sayılabilirdi. Yaşıtlarına göre uzun boyu ve tuhaf bakışları vardı. Lorraine, bazen onun evlatlık alındığını düşünüyordu. Gerçi oda annesine veya babasına benzemiyordu. Yoksa ikisi de? +Aptallaşma..+

-Anne, ver şu parşömeni bana. Gayet sade işte. Ben kızmıyım süslü püslü şey alıyım!
-Ama To-
-Anne şununla uğraşma da al istediğini. Vıyaklamasını çekemeyeceğim!

Keyifle gülümserken ona tip tip bakan ikizine dil çıkardı. +İşte böyle.. Gıcık olma sırası sende bay bilmiş.+
Bayan Elizabéth birbirinden inatçı iki çocuğuna bakarak iç geçirdi. Çocuğun istediği parşömenleri satıcıya gösterdi ve parasını ödedi. Bayan Debbie'ye gülümsedi ve dükkandan çıktılar. Kalabalık cadde de ilerlerken, iki bayan çocukların arkasından yürüyor, üç çocuk ise önden gidiyordu. Yeşil gözlü kız ortadaydı. Solundaki mavi gözlü kızla gülerek konuşuyor, sağındaki çocuk ise elleri cebinde etrafına bakıyordu. Diagon Yolu'nun aşağısına adeta bir ırmak gibi akan kalabalıkla Çatlak Kazan'a doğru sürükleniyorlardı. Anneler bir yandan arabalarını sürmeye çalışırken, bir yandan da çocuklarını izliyorlardı. Önlerinde ki üçlünün durmasıyla onlarda durdular. Bayan Debbie kızını dinlerken Çatlak Kazan'a göz gezdirdi.

-Anne hadi şuraya girelim. Ölüyoruz yorgunluktan.
-Evet, anne ya. Daha fazla bu kızlara katlanamayacağım.
-İstersen git. Meraklı değiliz sana!
-Lorraine ve Tom! Hemen kesin şu aptal tartışmayı! Debbie bence fena fikir değil. Biraz dinlenmiş oluruz.
-Tamam, o zaman.

Anneler içeriden birini çağırıp, arabalarını nereye koyacaklarını sorarken, çocuklar çoktan içeriye girmişti.

Konu: Geri: Başlangıçlar C.tesi Kas. 15, 2008 9:24 am

Eskiden gittiği muggle okulunun açılmasına yakın yaşanılan o sinir bozucu heyecan, unutma telaşı, bu sefer başka bir nedenle evi sarmıştı. Evin ikizlerine Hogwarts'tan mektup gelmişti - ki beklenilen bu olsa da- , alışveriş yapılması gerekiyordu, o telaşa katlanmak gerekiyordu, kuru kalabalığın uğultusu altında dükkan dükkan dolaşmak gerekiyordu. Hızlı bir şekilde yaptıkları kahvaltıdan sonra, komşuları olan Revenge ailesinin iki ferdi, Bayan Debbie ve kızı Elle onlardaydı şimdi, ve McDown ailesinin üç ferdi -ki bunlar da Tom, Lorraine ve Elizabéth oluyordu- şöminenin başına geçmiş bir şekilde, Tom ve Lorraine'nin annesinin uzattığı uçuç tozundan birer avuç almış bir şekilde bekliyorlardı. İlk olarak Bayan Debbie şömineye girmişti, ilk o gitmişti, ardından da kızı gitmişti ve şimdi McDown'lar şömine başında bekliyorlardı. Tom, uçuç tozundan birazını ikizinin başına döktü, ardından şömineye geçti, gideceği yere söyledi, havada döndüğünü ve görünmez ipler ile sıkıldığını hissetti, ayakları yerden kalktı ve şimdi sert bir şekilde yere bastı. Tökezlemişti, fakat düşmemişti. İleride Bayan Debie ile Elle'nin bir reyona baktıklarını gördü, şömineden çekildi ve dışarıya ikinci adımını atar atmaz arkasında kız kardeşini gördü. Elinden tuttu, onu dışarıya çıkardı ve annelerinin gelmesini beklemeye başladılar. Nihayet, kahverengi saçlı, yeşil gözlü, güzel bir kadın olan annesi gelmişti ve hiçbir şey demeden onları peşinden takip etmesi için işaret etmişti. Etrafını inceleyen Tom, daha alışveriş başlamadan sıkıldığını hissediyor, bu dört dişi ile nasıl başa çıkacağını bilmeyen bir şekilde kaderine lanet ederek yürüyordu. Diagon Yolu ayaklarının altındaydı.

Alışveriş bitmişti, arabalar ağzına kadar dolmuştu, Tom yeterince sinirliydi, Lorraine yeterince küskün duruyordu, Elle ise gülümseyerek etrafına bakınıyordu. McDown ailesinin, tipik alışveriş sonralarından birini yaşıyorlardı. Yolda sıkışarak - bazen de Tom çaktırmamaya çalışarak arabayı önünde ilerlemeyen kişilere özenle çarpıyordu- ilerliyorlar, nefes alacak bir yer bulmak için, karanlık suların dibindeki dar yarıktan çıkmaya çalışan büyük bir balık gibi uğraşıyorlardı. Çatlak Kazan tabelasını gören Tom, kendisini zor zaptederek koşmamış, Lorraine'ye attığı lafın karşılığına karşılık bile vermemişti. Bayan Debby, içerideki çalışanı yanına çağırmıştı, arabaları nereye bırakacağını soruyordu, görevli arabaları almıştı ki kolundan sürüklenen Tom'un gördüğü son şey buydu. İçeride sinir bozucu bir sessizlik vardı, ya da yine gürültü vardı fakat kulağı Diagon Yolu'nun gürültüsüne alışan Tom; burayı sessiz buluyordu. İçki dağıtan adama baktı, kızlara baktı, masalara baktı ve en sonunda sol tarafın en kuytu köşesinde bir masanın boş olduğunu farketti. Kızlara o masayı işaret etti, kendisi önden ilerlemeye başladı, ağlayan bir çocuk gördü, aklına ona şeker vermek geldi -ki çocuk kendi yaşıtındaydı-, sonra kendi kendisine gülümseyip masaya iyice yanaştı, duvar dibindeki sandalyeyi çekti ve tahta sandalyenin rahatsız edici ahşabına kendisini bıraktı. Ardından kızlar da oturdu ve camdan görebildiği iki anneye de bakmaya başladı. Lorraine'nin kendisine baktığını farketti, ne var gibi bir hareketi başı ile yaptı ve önündeki menü listesini açıp okumaya başladı.

Çikolatalı pasta, dondurmalı ve çilekli pasta, kuru pasta.. Neden hepsi de Tom'un hoşlanmadığı yiyeceklerdi ki? Bir bardak portakal suyu seçmeye karar verdi, menü listesini ikizine uzattı, onun alışını izledi, annelerinin içeriye girdiğini ve yanlarına yaklaştığını farketti. Bugünkü savaşı en azından mağlubiyet ile kapatmamıştı Tom. Kendi istediğini alabilmiş, Lorraine gibi çırpınmamıştı. Annesi de her anne gibiydi ve bu bazen Tom'un canını sıkmıyor değildi. Kendi zevklerini kızlara da yansıtmak isteyen anneler gibi. Menünün garsona verildiğini gördü, garsonu gözleri ile takip etti, not kağıdına yazdıklarını içecekleri veren adama verdiğini gördü, adamın gözleri ile karşılaştı, sinir bozucu olduğuna karar verdi ve tekrar önüne döndü. "Ne kadar da sinir bozucu, değil mi?" dedi manşetlerini tutan ellerini serbest bırakıp, adamı göstererek.

Konu: Geri: Başlangıçlar C.tesi Kas. 15, 2008 10:17 am

Yeni bir şeye başlamak,bir başlangıç yapmak her zaman zordur diye düşünürdü Elle.Heyecan da barındırırdı içinde en önemlisi.Ama bu sefer bu farklı bir şekildeydi.İçinde ne heyecana benzer bir şey vardı,nede bunun zor olduğunu düşünüyordu.Hogwarts'tan gelen mektup,yapılacak alışveriş ve bunların başlangıcı olan bu sabah.Elle uyandığında annesi çoktan kahvaltı masasını hazırlamış,onun uyanmasını bekliyordu.Merdivenlerden aşağı doğru inerken burnuna dolan kokuyla gözleri faltaşı gibi açılmıştı.Yaylana yaylana kahvaltısını bitirmiş ve McDown'ların evlerine doğru yola çıkmışlardı.Lorriane ve Tom'da Elle'den farklı görünmüyorlardı.İkizlerin annelerinin verdiği uçuş tozuyla önce Revenge'ler sonra da Mcdown'lar Diagon Yolu'ndaydı şimdi.Annesi Elle'e her zaman ki gibi beğendiği ve Elle'de mutlaka olmasını isteyeceği şeyleri gösterir,Elle beğenmez ve sonra annesi de ısrar etmeyerek vazgeçerdi.Bu hep böyle olmuştu.Elle'in istemediği bir şeyi asla almamışlardı,ama annesi ısrarla öneride bulunmaya devam ederdi.Reyona bakmaya dalmışken,arkadan gelen Mcdown'ları farkedip ilerlemeye başladılar.

Bu sırada Elle farketti ki aynı şeyler Lorriane içinde geçerliydi."Neden hepsi aynı olmak zorunda" diye geçirdi içinden Elle annesine bakarak.Üç çocuk önde anneleri arkada ilerliyorlardı ve bu sırada arabada ağzına kadar dolmuştu.İlerideki Çatlak Kazan tabelasını görünceye kadar yorgun olduğunu farketmeyen Elle,bir anda yorgunluğunun farkına vardı.Neyse ki diğerleriyle aynı hisleri paylaşıyorlardı.Çatlak Kaza'nın kapısının önünde durmuş annesinin görevliye arabaları nereye bırakabiliriz gibisinden bir şeyler sorduğunu duydu.Sonra bakışları Lorraine ve Tom'a kaydı.İçeriye giriyorlardı.Onların peşinden oda girdi.İçerisi Diagon Yolu'ndan pek de farklı değildi.Alışveriş yapan,yeni başlayacak öğrenciler,dinlenmek için gelen insanlar... Tom sol köşede bulunan masayı işaret edince oraya oturdular.

Tom'un menüye bakarkenki ifadesi Elle'de hiç bir şeyi beğenmiyormuş tavrı uyandırdı ve haklı çıktı.Çocuk sonunda bir portakal suyu isteyerek menüyü Lorriane'ye uzatmıştı.Lorriane'de seçtikten sonra,listeyi Elle'e uzatmaya kalkıştı ancak Elle,eliyle geri çevirdi.Bir şey istemiyordu canı şu anda.Bu sırada anneleride yanlarına gelmişti.Tom çevresine bakınmaya devam ediyordu ve sonra kızlara dönerek "Ne kadar da sinir bozucu, değil mi?" diyerek garsonu işaret etti.Elle bakışlarını o tarafa doğru çevirerek "Bana pek öyle gelmedi Tom"dedi ve bakışlarını Tom'a yoğunlaştırdı.

Konu: Geri: Başlangıçlar C.tesi Kas. 15, 2008 11:36 am

Tom'un işaret ettiği masaya kurulduktan yaklaşık 1 dakika sonra elinde menüyle ne yiyeceğine bakıyordu. +Çikolatalı pasta, çilekli pasta, ahududulu pasta!+ Başlarında dikilen hafifçe iri kıyım, yağlı gözüken siyah saçlı adamın üzerinde bakışlarını hissediyordu. Aceleyle ne istediğini söyledi ve menüyü Elle'ye uzattı. Kız almayınca sinir olduğu adama uzattı. Adam yüz şeklini hiç bozmadan menüyü aldı ve arkasını dönüp gitti. Lorraine gözlerini devirdi ve ortama göz gezdirdi. Onlarla yaşıt gibi gözüken bir kaç çocuk masalarda oturuyordu. Kimisi yanlızdı, kimisi ise annesiyleydi. En azından Lorraine öyle tahmin ediyordu.

-Ne kadar da sinir bozucu, değil mi?

İkizinin sinir olmuş biçimde konuşmasıyla yosun rengi gözlerini önce ona sonra da onun baktığı yöne çevirdi. Biraz önce menüyü alıp götürmüş adam ve barın arkasında işini yapan adam sohbet ediyorlardı. Barın arkasında ki adam Lorraine'nin olduğunu sandığı pastayı barın üzerine koydu ve ona meyve suyunu da ekledi. Elle'nin sorun yok anlamında ki konuşmasını duymadı. Lorraine pastanın ona geleceğini sanarak gözlerini büyüttü ancak yanılınca ikizine katıldı.

- Kesinlikle..

Sağ elini yanaklarına dayadı ve gücünü ona verdi. Annelerinin konuşarak yanlarına oturmalarını umursamadı. Annesinin ona neyin var gibi bakmasını da umursamıyordu.

-Ne aldınız çocuklar?

*İğrenç olduğunu farkındayım. Durumumu biliosunuz, hoş görün xD

Konu: Geri: Başlangıçlar Paz Kas. 16, 2008 5:49 am

Bıkkınlık ile etrafına bakınıyor, hâlâ siparişleri getirmemiş olan garsona sertçe bakışlar fırlatıyor, elinden oyuncağı alınmış küçük bir çocuk gibi dudaklarını bükmüş bir biçimde ikizine annesini işaret ediyordu. Elle, içecek dağıtan adamı sinir bozucu bulmamıştı -ki zaten Tom bulmasını da beklemiyordu. Genellikle sevecen bir kızdı Elle ve insanlar hakkında önyargılı davranmazdı.- ikizi ise kendisine katılmıştı, ailecek adama kötü gözle bakmaya başlamışlardı, somurtarak onu izliyorlardı. Annesi ve Elle'nin annesi şimdi diplerindeydi, ayakta bekliyorlar ve bir şey konuşuyorlardı. Tom'u kesinlikle ilgilendirmeyen bu konuşma da herhangi bir farklılık yaratmamıştı. Can sıkıntısı ile masaya parmaklarını vurarak oluşturduğu ritim, gittikçe sinir bozucu bir hâl alıyordu ve annesi de Debbie ile konuşmayı bitirmiş bir şekilde, kendilerine ne aldıklarını soruyordu. Gelince görmeyecek miydi sanki? Zaten siparişleri elindeki tepside tutan garson onlara doğru yaklaşıyordu."Gördüğün gibi anne. Tepside işte hepsi."dedi eli ile garsonun getirdiği tepsiyi işaret ederek. Bir süre adamın tepsidekileri masaya koymasını izledi, portakal suyunu masada kendi tarafı olan kısma çekti, iki yudum aldı, içeceği soğuk buldu, ağzının içinin üşüdüğünü hissetti. Annesinin yanına oturduğunu farketti, garsona birşeyler söylediğini duydu ve giden garsonun homurdandığını farketti. Yüzünde şapşalca bir gülümseme vardı.

İkizine doğru kafasını uzatarak,"O garson, anneme lanet okumuyorsa ben de Tom değilim." dedi sırıtarak. Ardından da annesine döndü ve kadının Debbie ile süren konuşmasını kesmeye özen göstererek, Elle'ye yönelik olarak konuşmaya başladı. "Heyecanlı mısın Elle. Biliyorsun yeni bir yer, yeni arkadaşlıklar. Belki farklı binalara düşeriz, bizi unutursun?" dedi sorgularcasına. Elle'yi kardeşi gibi görüyordu, kendini bildiğinden beri onlarla o da vardı, her ne kadar bazı fikirleri uyuşmasa da kızı severdi. Bir an için ayrı kalma düşüncesi oluşmuştu zihninde. İkizi ile karakteristik özellikleri tıpatıp aynıydı. Fakat Elle onlardan farklıydı. Portakal suyundan birkaç yudum daha aldı ve öncekine nazaran daha sıcak buldu. Kalabalık olan mekanda birileri çıkar iken, birileri gidiyordu. Zorla doldurulmuş bir otobüs gibiydi sanki içerisi.

Konu: Geri: Başlangıçlar Paz Kas. 16, 2008 6:44 am

Tom gözlerini adamdan ayırmıyordu artık.Her hareketini incelercesine dikkatli bakıyordu.Garsonun da onlara sinir olma ihtimali oldukça yüksekti.Ancak Elle bir süre sonra anladı ki gerçekten de sinir bozucuydu bu adam.Bakışlarında bile farklı bir şey vardı.İkizlerin annesinin sorduğu soruya Tom "Gördüğün gibi anne. Tepside işte hepsi." diyerek yanıt vermişti.Elle bir an için acıdı kadına.Hep terslenmekten bıkmış olsa gerekti kim olsa aynı şeyi hissederdi aslında.Bunu kendiside yapmıyor muydu annesine zaman zaman.Ama haklı bu sefer haklıydı.Gelince görecekti zaten.Garson siparişleri masaya koyduktan sonra Elle "Tamam,haklı olabilirsiniz." diyerek bakışlarını ikizlere çevirmişti.Yüzünde ekşimiş peynir yemiş gibi bir ifade vardı.Adam ilerlerken homurdanınca onu izlemekte olan Tom kızlara dönerek "O garson, anneme lanet okumuyorsa ben de Tom değilim." Elle bunu duyunca ister istemez yüzüne bir gülümseme yayıldı.Anneleri yanlarına oturmuştu şimdi de.Aslında onlar olmasa daha eğlenceli olabilirdi burası.

Çevresine bakınmaya başladı.Herkes kendi halindeydi.Sıkıntıdan saçlarını boynunun yanına aldı ve oynamaya başladı.O sırada Tom'un sesi sıkıntı dolu dakikaları bozmuştu."Heyecanlı mısın Elle. Biliyorsun yeni bir yer, yeni arkadaşlıklar. Belki farklı binalara düşeriz, bizi unutursun?" Elle hiç düşünmeden "Heyecan değil bu farklı bir şey ne olduğunu tam olarak bilemiyorum aslında.Gerçekten sizi unutabileceğimi düşünüyor olamazsın Tom.Farklı binalara düşsek bile en iyi dostlarım olarak kalacaksınız.Ama sizin için bu değişir mi bilemem... " Elle yüzünün asıldığını farketti.Ya onu unutursalar,gerçekten olabilir miydi bu? Morali bozulmuş,neşesi gitmişti.Onları kaybetmek gerçekten kötü olabilirdi.Olmayan kardeşinin yerini dolduruyordu onlar Elle'in.Yaşadıkları o kadar şeyden sonra bunun olması zordu ama yinede bir ihtimal vardı."Eee şimdi napacağız?"